Bij de informatie over het boek De Langeleegte huilt is een recensie toegevoegd die verscheen in de eenendertigste editie van de Veenkoloniale Volksalmanak.

‘Ik ben vanmorgen al om half zeven vertrokken uit Utrecht,’ zegt de 54-jarige oud-voetballer als ik hem de hand schud en welkom heet in Veendam. Ferdi Görgülü van Voetbalacademie Parkstad is erin geslaagd de voormalige topvoetballer naar het voetbalcomplex van Veendam 1894 te halen. In eendrachtige samenwerking met hoofdsponsor Adviesunie Hypotheken & Assurantiën, zal Vanenburg op deze regenachtige zondag 3 maart 2019 ongeveer honderd jeugdige voetballertjes , verdeeld over drie groepen, de fijne kneepjes van het voetbal bijbrengen. Clubwatcher Harry Hulsing van de geelzwarten was aanwezig toen de dribbelkoning en balvirtuoos van weleer rond half negen zijn opwachting maakte in het clubgebouw van 1894. ‘Een aimabele en toegankelijke vent zonder sterallures,’ vertelt Harry me als ik me tegen tien uur meld in de kantine. ‘Dat maak je ook weleens anders mee.’ In het korte gesprek met de topvoetballer van onder meer Ajax en PSV ervaar ik hetzelfde. Ik laat hem weten dat ik hem graag tussen de (techniek)clinics kort wil spreken over zijn herinneringen aan voetbalclub Veendam.

Even later richt de man met een erelijst om u tegen te zeggen zich tot de aanwezigen in het clubgebouw, waaronder de eerste groep kinderen. Zouden zij weten wie degene is die zo meteen op het prachtige kunstgrasveld zal laten zien dat de techniek de basis is van het voetbal? Wellicht hebben hun vaders of opa’s ze verteld over de verdiensten van deze beroemde gasttrainer. Op zijn palmares prijken nogal wat titels. Maar liefst acht landskampioenschappen met Ajax en PSV heeft de geboren Utrechter op zijn naam staan. Ook won hij vijf keer de beker en pakte met PSV de Cup met de grote oren, de Europacup-1. De Nederlandse Supercup voegde hij aan deze indrukwekkende lijst toe. Vanenburg speelde 42 interlands. Iedereen van een zekere leeftijd weet zich te herinneren dat hij deel uitmaakte van een uitstekende lichting spelers waarmee hij in 1988 Europees kampioen werd. Nederland kleurde destijds helemaal Oranje.

‘Ik moet jullie teleurstellen,’ laat Vanenburg de toehoorders in de kantine weten. ‘Ik heb ook zoveel wedstrijden gespeeld.’ Bij achtereenvolgens Ajax, PSV, Jubilo Iwata (Japan), FC Utrecht, AS Cannes, 1860 München en Oranje kwam de topspeler tot maar liefst 555 wedstrijden. Hierin scoorde ‘Vaantje’of ‘Geraldinho’, zoals hij ook wel werd genoemd, 131 keer. ‘Nee, van wedstrijden hier tegen Veendam aan De Langeleegte kan ik me niets herinneren. Het spijt me.’ Ik hoop hem straks in het korte interview te helpen om toch enkele herinneringen aan Veendam naar boven te halen.

Daarna begeven de trainers van Voetbalacademie Parkstad met in hun midden gastdocent Vanenburg zich naar het veld. Ondanks de gestaag vallende regen ontpopt Vanenburg zich als een gedreven en enthousiaste leermeester voor de aanwezige jonge talenten. De jongens en meisjes doen erg hun best om de aanwijzingen van deze bekende gasttrainer op te volgen.

Later, als er een groot partijspel op het programma staat, krijg ik kort de gelegenheid om in de bestuurskamer Gerald Vanenburg enkele vragen te stellen. Met dank aan Ferdi Görgülü die mijn doorweekte gesprekspartner ondertussen voorziet van koffie en een broodje. Aan alles is te merken dat Vanenburg niets liever doet dan op het veld te staan. Hij gunt zich nauwelijks tijd om de versnaperingen tot zich te nemen. ‘De kinderen wachten op me,’ zal de gedreven Vanenburg me een paar keer laten weten. Terwijl hij in de koffie roert, vuur ik de vragen op hem af. Het schijnt dat hij hier in juli 1982 voor de eerste keer aan De Langeleegte is geweest met Ajax in een oefenwedstrijd tegen Veendam. Het werd 2-4 voor de Amsterdammers en er zijn een paar foto’s van deze ontmoeting gemaakt. Bijvoorbeeld die ene waarop zijn teamgenoot Johan Cruijff duelleert met Veendammer Jan Korte. ‘Ja, okay.’ Later in 1986 toen Veendam voor het eerst in de eredivisie uitkwam, werd de eerste thuiswedstrijd op 27 augustus gespeeld tegen het PSV met Gerald Vanenburg. De Brabanders speelden in de volgende opstelling: Van Breukelen, Gerets, Koot, Samuel, Heintze; Koeman, Gullit, Vanenburg; Valke, Van der Gijp (65. Koolhof), Thoresen. In het wedstrijdverslag van deze wedstrijd van Hennie Lemein schrijft deze: ‘Gerald Vanenburg werd van de bal gelopen, waarna Ronald Koeman mocht onderstrepen een vrijetrap-specialist te zijn. Buiten bereik van Sape Hoekstra krulde Koeman de bal effectvol in de kruising (0-1). (...) ‘Twee minuten later stond het al 0-2, toen Vanenburg in het centrum Ruud Gullit aanspeelde, die simpel het karwei klaarde.’ (…) ‘Op het middenveld heerste PSV, hoewel met name Gerald Vanenburg weer eens zwak acteerde en ook Michel Valke niet echt overtuigde. (…) ‘Trainer Guus Hiddink: ‘Een aantal, met name Vanenburg voorop, dacht het daarna rustig aan te kunnen doen’.’ René van der Gijp zorgde in deze wedstrijd voor de 0-3 eindstand. Vanenburg hierover: ‘Ja, ik hoorde het net. Het schijnt dat ik een assist op Gullit gaf. Weet je wat het is. Ik heb zóveel wedstrijden gespeeld. Met alle respect, maar een wedstrijd tegen Veendam is niet één van de wedstrijden die ik het snelst onthoud. Terwijl ik het geweldig vind hoor. Een leuke club om te zien. Een beetje het idee van Cambuur. Maar ik heb zoveel wedstrijden gespeeld die écht ergens om gingen. Op een heel hoog niveau. Dus verontschuldig me als ik weleens wedstrijden vergeet. Ja, ik weet dat we in dat jaar kampioen werden met PSV.’ Op 26 februari 1987 voetbalde Veendam in Eindhoven. PSV won met 4-0 en 17.000 toeschouwers waren hiervan getuige. PSV trad in de volgende opstelling aan: Van Breukelen, Gerets (78 Van de Kerkhof), Nielsen, Koot, Heintze, Gullit, Koeman, Thoresen, Vanenburg, Koolhof en Van der Gijp. Het scoreverloop was als volgt: 39e Van der Gijp 1-0, 51e Vanenburg 2-0, 65e Gullit 3-0, 75e Koolhof 4-0. Een landelijke krant kopte: ‘Veendam houdt PSV maar helft bij.’

De verwachtingen voorafgaande aan de wedstrijd in de derde klasse B van de zondagamateurs waren hooggespannen. Annen versus Veendam 1894. De nummers twee en een van de ranglijst troffen elkaar op Sportpark “De Hofakkers”. Waarschijnlijk zal het kampioenschap in deze klasse tussen deze beide rivalen gaan. Bij winst konden de Veendammers een mooi gaatje slaan van maar liefst acht punten, dus de geelzwarten wisten zeker dat ze aan de bak moesten. Dat een getergde tegenstander verwacht kon worden. Want bij winst van Annen zou het virtuele verschil met de ploeg van trainer Boufarra teruggebracht worden tot twee punten. Circa vierhonderd toeschouwers omzoomden in de stromende regen het zware veld. De Veendam Fanatics zorgden met Bengaals vuurwerk en tromgeroffel voor sfeer.

Langdurige regenval had het veld moeilijk bespeelbaar gemaakt. Spelers hadden moeite om op de been te blijven. De aanvangsfase van de wedstrijd was voor Veendam 1894. Daarna was het Annen dat op de zompige mat beter uit de voeten kon. De geelzwarten waren steeds een stap te laat, waardoor de Drenten de overhand kregen. Na een minuut of tien kwam de thuisclub op voorsprong. De Veendammer doelman greep bij een hoge voorzet niet resoluut in, waardoor een Annenspeler vrij kon inkoppen: 1-0. In alle linies kwamen de gasten uit de Parkstad iets tekort. Verdedigend oogde Veendam fragiel, op het middenveld miste het power en slagkracht en voorin bleef de dadendrang beperkt.

Vooral de beweeglijke en fysiek sterke spits van de Annenaren verraste keer op keer de verdedigingslinie van de geelzwarten. De thuisclub zocht ook fysiek nadrukkelijk de grenzen op. Met name de rappe Cijntje moest het een paar keer ontgelden. De arbiter van dienst was genoodzaakt enkele keren handelend op te treden door het geven van een paar gele kaarten. Annen bleef grote delen van de wedstrijd duels winnen. En de Veendammers hadden net iets te vaak balverlies. Zou er ondanks de benadering van dit topduel als een gewone wedstrijd, toch spanning op het team van oefenmeester Boufarra staan? In aanloop naar de voorbespreking op deze wedstrijd sprak ik kort met de oud-profs Kolder en Cijntje. Toch de sterkhouders bij de Parkstedelingen, zeker gezien hun doelpuntenproductie. ‘We benaderen deze wedstrijd net als alle andere en we beschikken over een fitte selectie. Ook kunnen we vrijuit voetballen omdat we zelfs bij verlies er nog goed voorstaan. Een gelijkspel zou in deze uitwedstrijd al een prima resultaat zijn.’ Na een minuut of twintig leek die remise ineens wel heel ver weg omdat Annen uitliep naar 2-0. Twee Veendammer verdedigers lieten zich in de luren leggen door een van de voorwaartsen van de gastheren. Volgens de Veendammer aanhang liet de aanvaller zich té gemakkelijk vallen. Toch wees de scheidsrechter gedecideerd naar de stip. Eerlijk gezegd kon hij hem geven. De elfmetertrap werd onberispelijk benut. Was de wedstrijd voor de geelzwarten daarmee al gespeeld? Alles leek op een vroegtijdige beslissing. Uit het niets echter viel Veendams aansluitingstreffer. De dit seizoen wederom trefzekere Kolder werd op maat bediend en uit de draai tikte hij met zijn chocoladebeen droog binnen. Na een klein half uur spelen zorgde hij ervoor dat Veendam in de wedstrijd bleef. Op slag van rust ontsnapten de gasten aan een 3-1 achterstand omdat op appel van grensrechter Brongers (buitenspel) een doelpunt van Annen werd geannuleerd. Dit tot verbijstering van de Drentse aanhang.

In de rust zette trainer Boufarra met name aan Veendams rechterkant tactisch enkele zaken recht. Maar het spelbeeld in het tweede bedrijf bleef hetzelfde. Annen bleef (fysiek) de bovenliggende partij en Veendam creëerde iets te weinig. Een klein meisje met een bolvormige doorzichtige paraplu kreeg de lachers op de tribune op haar hand. Ze zei: ‘Misschien spelen ze wel zo slecht door het getrommel’. Er was nog altijd hoop dat die gelijkmaker op basis van puur opportunisme kon vallen. Zeker nadat halverwege de tweede helft Annen met tien man verder moest. Een rood-witte verdediger vergreep zich weer aan Cijntje en kon met twee keer geel de kleedkamers opzoeken. Maar het was Annen dat in ondertal in de tegenstoten het gevaarlijkst was. Illustratief was hoe de 3-1 tot stand kwam. Drie minuten voor tijd ontdeed een Annenaar zich ter hoogte van de achterlijn simpel van twee geelzwarte verdedigers. De loepzuivere voorzet werd binnen geknikt door invaller en oud-Veendammer Van der Wal. De na de winterstop nog niet zo op dreef zijnde thuisclub vierde deze overwinning uitbundig. De Veendammers konden niets anders dan met gebogen hoofden afdruipen. De spanning in de titelstrijd is volledig terug.

Of trainer Jouad Boufarra vlak na de wedstrijd al een nuchtere analyse kon geven? Of Veendam wel de échte wil had getoond dit topduel te winnen? Zijn wedervraag: ‘Waaruit dit bleek?’ Dat er veel persoonlijke duels gingen verloren. ‘Okay, maar dat zijn clichés, containerbegrippen. Want wat is dat? De echte wil om te winnen? Wat is scherpte? Het is allemaal scorebordjournalistiek. Annen was gewoon beter. Ze hebben verdiend gewonnen. Klaar. We hebben deze wedstrijd benaderd als alle andere.’ Het siert deze trainer dat hij na deze duidelijke nederlaag het opneemt voor z’n ploeg en zijn mannen niets verwijt. ‘Ik geloof niet dat mijn spelers een wedstrijd ingaan om niet te winnen. Dan zou je psycholoog moeten zijn en in de koppies van die jongens moeten kunnen kijken. Nee hoor, er zijn nog elf wedstrijden te spelen en virtueel staan we nog twee punten voor. Anderen hebben deze kraker belangrijker gemaakt.’

Wie zei het ook alweer? Deze slag is verloren, maar het zicht op een kampioenschap nog lang niet.

Deze maand kunt u op deze website het eerste deel lezen van het verhaal van Ferdi Görgülü, over een informatieve website, de ontstaansgeschiedenis en meer.

De jeugd heeft de toekomst

Het hoe en waarom van Voetbalacademie Parkstad

Ferdi Görgülü, gedreven jeugdtrainer en grote man achter het succes van deze jonge voetbalschool, geeft een kijkje in de keuken en neemt ons mee achter de schermen. Zeg maar het hoe en waarom van dit drie jaar geleden gestarte voetbalinitiatief aan De Langeleegte.

Na een lange en intensieve zondagochtend, waarin in twee leeftijdsgroepen ongeveer 48 kinderen (jongens én meisjes) voetbaltraining hebben gevolgd op het nieuwe kunstgrasveld van Veendam 1894, neemt de regelneef en coördinator van dit hele gebeuren om half twee naast me plaats in de glazen dug-out. Enthousiast legt hij uit. Ondanks de vermoeiende ochtend is dit niet aan hem te merken. Waar het hart vol van is. Wat volgt is een gloedvol betoog.

Informatieve website

Voetbalacademie Parkstad heeft een bijzonder informatieve website. Het geeft een goed beeld van hoe er gewerkt wordt. Görgülü: ‘Dat is mooi om te weten. Kijk, wij doen het voor de kinderen, maar ik vind het mooi als anderen dingen van ons overnemen. Als andere trainers komen kijken en zien wat wij doen, is het goed om te merken dat onze werkwijze wordt overgenomen. Dat ze iets oppikken en overbrengen op kinderen bij hun clubs. Wij doen het op een leuke manier, waardoor kinderen plezier hebben.’ Dit wordt bevestigd door een tweetal ouders die ik die ochtend langs de lijn spreek. Ze zeggen dat hun kinderen hier op zondagochtend met veel plezier naartoe gaan. En dat al een paar jaar achter elkaar. ‘Van de positieve benadering hier, kunnen ze bij veel clubs nog wat leren,’ aldus beide ouders. ‘Ik geloof dat de oefenstof die wij aanbieden enorm leerzaam is,’ vertelt de 36-jarige Görgülü. ‘Dan is het tof dat andere trainers dit bij hun eigen vereniging willen overnemen. We doen het nergens anders voor dan voor de kinderen.’

Ontstaansgeschiedenis

Even over de ontstaansgeschiedenis van de voetbalacademie. Of het een voortzetting is van de voetbalschool van Jan Korte? ‘Nee, totaal niet. Kijk, mijn boertje Ferhat en ik hebben bij de BV Veendam een hele gedegen jeugdopleiding genoten. Maar toen dit wegviel, waren de velden hier aan De Langeleegte heel vaak niet bezet. Daar sprak ik met Ferhat over, hoe we die leegte konden vullen. Wat kunnen we hierin betekenen? In de zin van een voetbalschool bijvoorbeeld. Maar dit heeft toen geen handen en voeten gekregen. Totdat we dit op een gegeven moment wél gingen concretiseren. De naam Voetbalacademie Parkstad is bewust gekozen. Parkstad refereert aan Veendam, maar suggereert eveneens dat voetballertjes uit de hele regio welkom zijn. Niet alleen maar uit Veendam. De naam Parkstad is wat dat betreft neutraler. Het schrikt mensen uit bijvoorbeeld Muntendam, Meeden of Wildervank niet af. Pas bij het opstarten van onze Voetbalacademie hoorde ik van de voetbalschool van Jan Korte. In de gesprekken met de gemeente hoorde ik dus van het bestaan van Jan Kortes voetbalschool. Ik kende het niet. Ik kende Korte wel maar heb nooit training van hem gehad. Ook zijn voetbalschool heb ik in die zin niet bezocht. De opzet en de invulling van onze voetbalacademie heb ik samen met Ferhat gedaan. Hij heeft in die zin natuurlijk ook de nodige ervaring. Maar ja, nu voetbalt hij in Turkije en woont er ook. Toch, en ik overdrijf niet, hebben we dagelijks veelvuldig contact. Hetzij via videobellen of middels whatsapp. Ook ten aanzien van de voetbalacademie. Hoe gaat het, wat ontbreekt er? Maar goed, ik ben hier, dus ben ik degene die de boel hier actief runt. Tijdens interland weekenden is Ferhat vaak vrij en komt deze kant op. Dan is hij hier op zondagochtend. Fysiek is hij dus incidenteel een paar keer aanwezig, maar mentaal gezien is hij er gewoon bij.’ In alles merk je aan Ferdi zijn drive. Ook waarom ze samen dit initiatief hebben genomen. ‘Ja, de jeugd heeft de toekomst. Alleen kun je dit blijven roepen, maar op een gegeven moment zal er iets moeten gebeuren. En zal je de handschoen moeten oppakken.’

Volgende maand deel 2 van het verhaal van Ferdi Görgülü over de voetbalavonturen van Ferhat in Turkije, zijn eigen carrière en meer.